RAHİM AĞZI YETMEZLİĞİ:

İkinci üçay’da klinik kasılmaların belirti ve bulgusu yokluğunda veya doğum veya her ikisinin yokluğunda serviksin gebeliği koruyamaması servikal yetmezlik olarak adlandırılır. İkinci üçay ultrasonunda kısa servikal uzunluk bulgusu artmış erken doğum riski ile ilişkilidir, ancak servikal yetmezlik tanısı için yeterli değildir. Servikal yetmezlik riskini arttıran faktörler, bu ilişkileri doğrulayan veriler tutarsız olsa da, konizasyona bağlı cerrahi travma, loop elektrocerrahi eksizyon işlemleri, gebelik sonlandırma esnasında serviksin mekanik dilatasyonu veya obstetrik laserasyonu içerir. Diğer önerilen etiolojik faktörler mülleriyan anomaliler, servikal kolajen ve elastin eksiklikleri ve in utero dietilstilbestrol maruziyetidir. Bununla birlikte, bu faktörler kesin olarak servikal yetmezlikle ilişkili değildir ve servikal serklaj kullanım endikasyonları değildir.

Tanı; İlk üç aydan sonra ikinci üç ayda, tipik olarak 24 haftadan önce, kasılmalar, travay veya diğer bir patoloji ( örneğin; kanama, enfeksiyon, rüptüre membranlar) olmadan gebeliğin sonlanmasıyla sonuçlanan ağrısız servikal dilatasyon öyküsüne dayanır. Rahim ağzı yetmezliğinin gebelik öncesi tanısı sadece önceki gebelikteki hikayesine bağlıdır, başka hiçbir yöntem ile tanı koymak mümkün değildir.

Tedavi; Servikal yetmezlik riski taşıyan hastalarda gözönüne alınması gereken bir başka cerrahi olmayan tedavi vaginal pesserdir. Kanıt, seçilmiş yüksek riskli hastalarda pesser yerleştirmenin potansiyel yararı ile sınırlıdır. Cerrahi yaklaşımlar transvajinal ve transabdominal servikal serklaj içerir. Serklaj prosedürleri genellikle geç ilk üç ay veya erken ikinci üç ay (gebeliğin 10-14 haftası) ya da gebe olmayan dönemde yapılmaktadır. Sütür gebelikler arasında sonraki sezaryene kadar yerinde bırakılabilir.